Üretmenin Merakı

Üretmek güzel şey. Yazıya aklıma ilk gelen cümleyi yazdığım için özür dilerim. Daha doğrusu yazıya geçirirken düzeltmediğim için özür dilerim. Fakat kendimi bu cümleyi duyarken gülümsediğimi fark ettim. O gülümsemeyi buraya nasıl geçirebileceğimi de bilemedim. 🙃 Son günlerde uzun zaman sonra resim defteri ve fikirlerimi yanımda daha fazla taşıyorum. Bu dönemlerin diğerlerinden farkı çizecek olmanın verdiği keyif. Geçenlerde kalem kağıt taslaklar çizerken kendimi hafiflemiş hissediyordum. Kalemle oklar çıkartıp çizim notları alıyordum. 🌸 Sonra evden çıktım ve yerde çok komik şekilde yatan bir sarman gördüm. Beni görünce karnını açıp onu sevmemi istedi. Aslında bu Moda’da ortalama bir gün. Diğerlerinden farkı bugün yeni çizimler için gözlem moduna almam.🤓 Doğayı, sokağı ve kendimi gözlemliyorum. Neler çizilmek istiyor? Neleri çizebilirim? Çizdiğimde hangi renkleri kullanacağım?… Bunlar da aklımdan geçenler. 💭 Bu keyfi ve merakı seviyorum. Beni mutlu eden yanlarımdan biri. O renk ve şekiller beni anlıyor diye düşünüyorum. Anlaşılmak ta en önemli ihtiyaçlarımızdan biri. Bundan dolayı kendimizi anlatmak ve yakın bulduğumuz insanlarla arkadaşlık ediyoruz. Peki tanımadığımız insanlarla nasıl bir iletişim içindeyiz? Kendimizi en rahat hissettiğimiz iletişim şekillerinde. 😇 Birisi kitap yazıyor, diğeri şarkı söylüyor, başkası koca koca duvarlara resim çiziyor ve ben gibileri de küçük kağıtlara daha da küçük şeyler çizmek istiyor. Bunlar çok şahsi reçeteler. Sanki içimizde bir şef var ve istediğimiz tatları bize sunuyor. Sonuç, şölen masaları. ⭐️ Çok keyifli, uzun muhabbetli ve bol kahkahalı masalar. Ben bu masada not defterine küçük küçük çizim yapanım. Sizler bu masanın hangi kısmındasınız? ✨